Argentina Part III – End of the World

Date: 25 December 2010

Day: Saturday

Location: El Calafate, Patagonia

Scribble:

-          Today is our 3^rd Bangladeshi wedding anniversary.

-          I realised that in all the Spanish speaking countries across the world, no matter how your accent is and however many mistakes you make while speaking Spanish, they don’t care and they understand you. It is a bit like London in that sense. In the US, if you don’t speak with an American accent, they usually ask you to repeat yourself a few times.

-          Because today is Christmas day, Buenos Aires was like a ghost town, empty and abandoned.

In one of his books, Paul Theroux wrote that the traveller is the laziest and most selfish person who simply waits to come across excitement and events. What we experienced with F. today was an example to this theory.

We left sunny and warm Buenos Aires for the region of glaciers and lakes, Patagonia. However, there was a change in our flight. Instead of directly flying to El Calafate, after 4 hours of flying, our plane landed in Ushuaia. The clouds were so thick that the long landing was a nightmare for me. Now, it is a rule; if I have to fly again, I must take sedatives.

After landing in Ushuaia, we looked around and saw a land similar to Wales, covered in mountains and snow. As we didn’t know where we were, we quickly looked at the map and realised that we were at El Fin Del Mundo (End of the World). We were at the most southern part of Argentina, the last piece of land of the Americas continent facing the South Atlantic Ocean (The Antarctica Sea) and the Antarctic continent in the beyond. We had already passed El Calafate.

At any rate, it felt like we crossed many countries during this morning’s flight. The weather at the end of the world was very cold and rainy. But there was no snow. We wanted to take pictures but we were not allowed to leave the plane and take pictures. Then our flight took off to go back to Buenos Aires and after a shaky and windy landing, dropped us off at El Calafate.

It was as if we suddenly found ourselves on Mars. On our way to the town from the airport, on the famous Route 40, there was no other car or human being. We were surrounded by yellow and arid mountains. A little while later, we could see the beautiful blue of Lago Argentino and the snowy summits of the mountains in the beyond.

Then we reached El Calafate where the hawks can be observed in the sky. We couldn’t figure out whether we were in a skiing resort in Switzerland full of chalets or in the US, in Vermont. It is an incredibly charming and beautiful place. If it weren’t in such a far corner of the world, I could have considered spending my retirement here.

We settled in room 109 at Sierra Nevada hotel and our room has views to the lake and the mountains. It is very light, comfortable and nice. The sky and the cloud formations have a beauty that I have never seen before in my life. 

Right now, it is 9:30 PM and the sun still hasn’t set. It is very light. It seems like we will spend a couple of white nights in the southern hemisphere, in the very south. The piece of land which impressed me and I love the most after Kenya and Egypt is definitely South America!

All photos, Copyright Travelogueress

Arjantin Bölüm III – Dünyanın Sonu

Tarih: 25 Aralık 2010

Gün: Cumartesi

Yer: El Calafate, Patagonya

Çalakalem:

-          Bugün F.’le Bangladeş düğünümüzün 3’üncü yıldönümü.

-          Fark ettim ki dünyanın her yerinde İspanyolca konuşulan ülkelerde İspanyolca konuşurken aksanınız nasıl olursa olsun ve ne kadar hata yaparsanız yapın umursamıyorlar ve sizi anlıyorlar. Bir nevi Londra gibi. A.B.D.’de Amerikan aksanıyla konuşmuyorsanız, söylediğinizi birkaç kere tekrar etmenizi isterler genelde.

-          Bugün Noel sabahı olduğundan, Buenos Aires terk edilmiş, bomboş bırakılmış bir şehir gibiydi.

Paul Theroux bir kitabında gezginin en tembel ve en egoist, heyecan ve yeniliklerin öylece dururken karşısına çıkmasını bekleyen, olayların gezerken oluvermesini uman yaşayan olduğunu yazmıştı. Bugün F.’le yaşadıklarımız bu söyleme örnek oldu.

Güneşli ve sıcacık Buenos Aires’i buzullar ve göller bölgesi Patagonya’ya gitmek üzere terk ettik. Ancak uçuşumuzda bir değişiklik oldu. Uçağımız direk bizim durağımız olan El Calafate’ye gitmek yerine, 4 saatlik olaylı bir uçuştan sonra ilk olarak Ushuaia’ya indi. Bulutlar o kadar kalındı ki, uzun süren iniş benim için tam bir kâbus oldu. Artık benim için kuraldır, uçakla seyahat etmem gerekirse yine, yatıştırıcı ilaç kullanmak mecburiyetindeyim.

Ushuaia’ya indikten sonra bir baktık ki Galler’deki gibi bitki örtüsüyle kaplı alanlar, dağlar ve suyla çevriliyiz. Tam olarak nerede olduğumuzu bilmediğimiz için hemen haritaya baktık. Meğersem El Fin Del Mundo (Dünya’nın Sonu) denilen, Arjantin’in en güney noktası, Amerika kıtasının güney Atlantik Okyanusu (Antarktika Denizi) ötesinde Antarktika kıtasına bakan son kara parçasındaymışız. El Calafate’yi çoktan geçip gitmişiz bile.

Zaten bu sabahki uzun uçuş boyunca birçok ülkeden geçmiş gibiyiz. Dünya’nın sonunda hava çok soğuktu ve yağmurluydu. Ama kar yoktu. Hemen bulunduğumuz yerin resimlerini çekmek istedik ancak uçaktan inmemiz ve uçak içinden bile fotoğraf makinesi kullanmamız yasaktı. Sonra uçağımız gerisin geri Buenos Aires’e gitmek üzere yola çıktı ve şiddetli rüzgardan etkilenerek hareketli bir inişten sonra El Calafate’de bizi bıraktı.

Kendimizi bir anda Mars’ta bulmuş gibiydik. Havaalanından şehre doğru meşhur Route 40 üzerinde giderken, ne başka bir araba, ne de başka bir insan gördük. Sarı ve kurak dağlarla çevriliydik. Bir süre sonra Lago Argentino’nun muhteşem mavisini ve ötesinde dağ tepelerinde karları görebildik.

Sonra El Calafate’ye vardık. Semalarında şahinlerin uçuştuğu bu şehirde kendimizi İsviçre’de şalelerle bezenmiş bir kar merkezinde mi, Amerika’da Vermont’ta mı bulduk bilemedik. İnanılmaz sevimli ve güzel bir yer burası. Dünyanın bu kadar uzak bir noktasında olmasa, burada emekli hayatı geçirmeyi düşünebilirdim.

Sierra Nevada isimli otelin 109 numaralı dağ ve göl manzaralı odasına yerleştik. Çok ferah, rahat ve güzel. Gökyüzü ve bulutların oluşumları daha önce ömrümde hiç görmediğim güzellikte. 

Saat şu an 21:30 ve güneş hala batmadı. Çok aydınlık. Güney yarımkürede, oldukça güney bir noktada beyaz birkaç gece geçireceğiz anlaşılan. Kenya ve Mısır’dan sonra en çok etkilendiğim ve beğendiğim yeryüzü parçası kesinlikle Güney Amerika!

All photos, Copyright Travelogueress

Peru The End & Argentina Part II

Date: 24 December 2010

Day: Friday

Location: Jorge Chavez Airport, Lima

Early in the morning we left Cusco where the main square was prepared for Christmas celebrations. Hundreds of Peruvian villagers had come to city queuing to get the food and gifts which were distributed to the poor on Christmas Eve. 

The main square was full with villagers selling herbs and other different products. 

Actually, the scene was far from joyful, it was sad. It was clear how poor, hungry and cold the villagers were from the way they were queuing for a cup of hot chocolate on this important day and children with runny noises, dirty eyes, dusty faces and feet, which have turned stony, torn skirts and shoes.

When we reached Lima Airport, we wanted to spend the small amount of Sola (Peruvian money) we had left at the cafeteria but soon we understood that the money was fake. F. became very angry.  Thankfully, a kind and helpful man offered to take our false money and give us the real one. He told us he could change the fake money at the bank. This way, we had a nice memory from an unfortunate situation. Now we are waiting inside the plane to fly to Buenos Aires.

…

The air hostesses of the Argentina leg of LAN Airlines stood out immediately with their beauty. However, the two minute terrible turbulence we went through in the Argentine airspace made me go through a similar but smaller version of the panic attack I had experienced in Kenya. During the attacks, I cut poor F.’s finger with my nails without realising. I also shed tears but thankfully it didn’t last too long. The fact that there were children on board reassured me that we would not crash. I don’t think that the Creator would cause this. The first that came to my mind was my mum and dad and what they would think. I would never want to do this to them.

The weather is incredibly lovely in Buenos Aires. It is sunny, warm and the sky is blue. After the fickle, cold and rainy weather in Peru, this is very nice. The topography is also very different. It is green but not as green as Brazil and not as mountainous as Peru. It is flatter. Even though it also has shantytown areas, they are not as large as the ones in Rio. The road from the airport to the city is full with villas, which remind me of German villages and apartment buildings, which remind me of Barcelona and Madrid. The city centre is a mixture of Paris and New York.

The avenues are wide. Even though there are modern concrete buildings, the Parisian buildings have the majority. The city and its people are elegant, beautiful and polite. It is my kind of city. I thought that I wish New York were a city like Buenos Aires. Then it would have been a habitable and nice place.

We settled in Las Americas Hotel, room 605, near the opera house and the famous Recoletta neighborhood. Because it is Christmas Eve, it is impossible to find an open shop or restaurant. Everyone is spending the night with their families having Christmas dinner and attending mass in church. We could find only one place to eat. We didn’t have a choice.

It appears than they speak less English in Argentina than in Peru and Brazil. However, their Spanish is almost like a mixture of Italian and Portuguese. For you’re welcome, they may say prego and for thank you, they may say obrigado. But just like everywhere else we have been in South America, they do everything they can to help and are very friendly. It was interesting that the waiter kissed me as we were leaving the restaurant…

NOTES:

- For the first time ever outside of Turkey, only in Peru and Brazil my name was pronounced correctly without my guidance!

All photos, Copyright Travelogueress

Peru Son Bölüm & Arjantin Bölüm II

Tarih: 24 Aralık 2010

Gün: Cuma

Yer: Jorge Chavez Havaalanı, Lima

Sabah erkenden ana meydanını Noel kutlamalarına hazırlamış Cusco’dan ayrıldık. Yüzlerce Perulu köylerden şehre inmiş, Noel arifesinde fakirlere dağıtılan yiyecek ve hediyeler için sıraya girmişti.

Cusco’nun ana meydanı, köylerden getirdikleri ot ve diğer ürünleri satanlarla doluydu. 

Aslında görüntü sevinçten uzak, daha çok üzüntü vericiydi. Köylülerin ne kadar fakir, aç ve üşümüş oldukları, kendileri için bu önemli günde bir bardak sıcak çikolata için sıraya girmelerinde, burnu akmış, gözleri çapaklı, yüzleri ve ayakları tozdan grileşmiş, etekleri yırtık, ayakkabıları sökülmüş çocuklardan belliydi.

Lima havaalanına vardığımızda elimizde kalan az miktar Sola’yı (Peru parası) harcamak için kafeteryadan bir şeyler almak istedik ama elimizdeki paranın sahte olduğu ortaya çıktı. F. acayip sinirlendi bu duruma. Ama şansımıza çok kibar ve yardımsever bir adam bizden sahte parayı alıp yerine gerçek para vermeyi önerdi. Kendisi daha sonra bu sahte parayı bankada değiştirebileceğini söyledi. Böylece kötü ve sinir bozucu bir durumdan, çok hoş ve hatıra değerinde bir olay yaşamış olduk. Şimdi Buenos Aires’e gidecek uçağımızın içinde havalanmayı bekliyoruz.

 …

LAN Havayolları’nın Arjantin ayağının hosteslerinin güzellikleri ve alımları hemen kendini fark ettirdi. Ancak Arjantin hava sahasında 2 dakika kadar yaşadığımız korkunç burgaç Kenya’da yaşadığım panik atağı az da olsa bir nevi tekrar yaşattı. Atak sırasında zavallı F.’in elini tırnaklarımla kesmişim ve yine gözyaşları aktı ama neyse ki çok sürmedi. Uçakta çocukların olması, düşmeyeceğimizden emin olmamı sağladı ayrıca. Yaratanın buna sebep olacağını sanmam. Korkudan ilk aklıma gelen annem ve babamın ne düşünür olacağı oldu. Onlara bunu asla yapmak istemem.

Buenos Aires’te hava inanılmaz güzel. Güneşli, sıcak ve gökyüzü masmavi. Peru’daki değişken, soğuk ve yağmurlu havadan sonra burası o kadar hoş geliyor ki. Topografi de oldukça farklı. Yeşil ama ne Brezilya kadar yeşil ne de Peru kadar dağlarla kaplı. Daha düz bir alan. Gecekondu mahalleleri olsa da, Rio’daki kadar geniş değiller. Havaalanından şehre giden yol, Almanya köylerini andıran hoş villalarla, Barselona ve Madrid’i andıran apartman binalarıyla dolu. Şehir merkezi ise Paris ve New York karışımı bir yer.

Caddeler geniş. Modern betonarme binalar olsa da, Parizyen binalar çoğunlukta. Şehir ve insanları şık, güzel görünümlü, kibar. Tam benim tarzım bir şehir. Aklımdan keşke New York Buenos Aires gibi bir şehir olsaydı diye geçirdim. O zaman yaşanılır, güzel bir yer olurdu.

Opera binası ve meşhur Recoletta Mahallesi yakınındaki Las Americas Oteli’nde 605 numaralı odamıza yerleştik. Noel arifesi olduğu için hiçbir mağaza veya restoranı açık bulmak mümkün değil. Herkes bu akşamı aileleriyle Noel yemeği yiyerek ve kilisede ayine katılarak geçiriyor tabii. Sadece bir tane yemek yenilecek bir yer bulduk. Hiç seçeneğimiz yoktu.

Sanki Arjantin’de Peru ve Brezilya’dan daha az İngilizce konuşuyorlar gibi. Ama İspanyolcaları da neredeyse İtalyanca ve Portekizce karışımı. Bir şey değil için Prego, teşekkür için Obrigado diyebiliyorlar. Ama şimdiye kadar Güney Amerika’da her yerde gördüğümüz gibi bizlere yardım etmek için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar ve çok cana yakınlar. Restorandan çıkarken garsonun beni öpmesi de ilginçti…

NOTLAR:

-          Türkiye dışında, ilk defa sadece Brezilya ve Peru’da ben söylemeden adım doğru telaffuz ediliyor!

All photos, Copyright Travelogueress

Peru Part V

Date: 23 December 2010

Day: Thursday

Location: Cusco

Scribble:

Where do hummingbirds sleep at night?

After a tiring 4.5 hour long train journey, we reached Cusco last night and settled in our clean hotel. I can’t even remember when we put our head on the pillow but I woke up a few times hearing the sounds that the heavy rain was making by hitting the roof. Even then I had a deep sleep.

I have been having strange dreams. About two nights ago, I dreamt of Simba. She was talking to me but I can’t remember what she said.

Cusco is quite chilly but luckily it was sunny this morning. At the spot where we are on the planet, the UVA rays are much stronger than other places so the sun burns our skin quickly.

We visited the pre-Colombian local history museum this morning. Finally thanks to this museum we could see some Inka and other Peruvian civilisations’ interesting and varied artifacts.

Then, making the most of the sunny weather, we promenaded on the different squares of the city and sat there. 

Unfortunately, we could not enjoy as we were interrupted every 3 seconds by someone trying to sell us something. This is the rule of today’s travelling and tourism though. Cusco has no industry other than tourism, so they have no other option to earn their bread.

I guess that after Asia, Peru is the other place where I do not look like the locals at all. They quickly understand that I am a foreigner. In the other places, I hadn’t such an issue.

The main square of the city was being prepared today for the Christmas parade. 

Our entire day tomorrow will be on air, travelling to Argentina. We will reach Buenos Aires at night. I wish we could reach there sooner and spend more time.

All photos, Copyright Travelogueress

Peru Bölüm V

Tarih: 23 Aralık 2010

Gün: Perşembe

Yer: Cusco

Çalakalem:

Where do hummingbirds sleep at night?

Dün akşam 4,5 saatlik yorucu bir tren yolculuğundan sonra Cusco’ya geri geldik ve temiz otelimize yerleştik. Yorgunluktan ne zaman başımızı yastığa koyduk hatırlayamıyorum ama gece ara ara sağanak yağmurun çatıya vurarak çıkardığı seslerden uyandım. Yine de derin bir uyku uyuyabildim.

Gecelerdir tuhaf rüyalar görüyorum. İki gece kadar önce Simba’yi gördüm, benimle konuşuyordu ama ne dediğini hatırlayamıyorum.

Cusco oldukça serin ama şansımıza bu sabah oldukça güneşliydi. Yeryüzünde bulunduğumuz noktadan dolayı UVA ışınları diğer yerlere nazaran çok daha güçlü, dolayısıyla güneş hemen yakıveriyor cildimizi.

Colomb öncesi yerel tarihin sergilendiği müzeyi gezdik bu sabah. İnka ve Peru’dan geçmiş diğer medeniyetlere ait ilginç ve değişik eserler görmemizi sağladı bu müze sonunda.

Sonra güneşli havadan istifade ederek, şehrin farklı meydanlarını gezdik ve buralarda oturduk. 

Maalesef her 3 saniyede bir, bizlere bir şeyler satmaya çalışanlardan dolayı oturduğumuz yerlerden bir şey anlayamadık ama günümüzün seyahat ve turizm kuralları böyle her yerde artık. Zaten Cusco’nun turizmden başka endüstrisi yok, dolayısıyla ekmek parası kazanmak için başka çareleri yok.

Sanırım Asya’dan sonra hiç yerliler gibi görünmediğim yer Peru. Hemen yabancı olduğum anlaşılıyor. Halbuki diğer yerlerde böyle bir durumla pek karşılaşmamıştım.

Şehrin ana meydanını Noel yürüyüşü için hazırlıyorlardı bugün. 

Yarın bütün günümüz gökyüzünde, Arjantin’e seyahatle geçecek. Buenos Aires’e gece varacağız. Keşke daha erken varıp, şehirde daha fazla vakit geçirebilseydik.

All photos, Copyright Travelogueress