Argentina The End – The Last Tango

Date: 29 December 2010

Day: Wednesday

Location: Buenos Aires

Scribble:

-         Tomorrow, we will go back to London via Sao Paolo. We will wait in Sao Paolo for 3 hours. I hope that we will be allowed to leave the plane during this time. It is going to be a very long flight!

The reason why Buenos Aires doesn’t look like other colonial Spanish cities is because from the end of the 19^th century until 1930s when Argentina was the 5^th richest country in the world, the city passed through the hands of famous architects so that it could be as grand and famous as cities like Paris, Madrid and Rome.

Even though Argentina is a Spanish colony, most of the immigrants came here from Italy, then from Spain. Germans are the third in line. Argentina has the largest Irish population in all the Spanish colonies. Che, the Argentine icon, whose full name was Ernesto “Che” Guevara de Lynch was of Irish decent.

Even though the Argentines mainly have Latin blood and DNA, especially the infrastructure of Buenos Aires, its ports and railways have been constructed by English firms and immigrants. Famous and rich neighbourhoods like Palermo have been designed by the French architect Charles Te. 

Including the suburbs, the population of the city is 12 million (Argentina is 40 million). It is the most crowded city with the worst traffic in South America after Sao Paolo.

Actually, now we are glad that we spent more time in Patagonia and saw the Argentine nature because there is really no need to spend more than 2 days in Buenos Aires. In a way, it is the Americanised version of Paris.

Undoubtedly, the pink presidential palace where Juan and Eva Peron used to appear from the balcony (now it is the president’s office), the San Telmo neighbourhood, which suffered from the cholera and yellow fever outbreaks so the wealthy families left it for Recoletta and most important of all La Boca have elements of their own and contain the Argentine culture.

Buenos Aires’ river Rio Plata is the second widest river in the world (it can reach up to 250 km).

It is clear that they see Maradona almost like a god. 

Maradona is everywhere and almost is a tourist trap. 

The Boca Stadium where Maradona used to play is considered as one the important monuments of Buenos Aires.

The La Boca neighbourhood is a shantytown built by the old port. 

It never lost its shantytown status since its first days. The Italian immigrants who had absolutely nothing settled here and built themselves houses with whatever they could find (i.e. tin). Then, they painted these tins.

So the colourful La Boca is not actually an immigrant Disneyland. 

The buildings are really made of tin and they really are colourful. 

It is far from the city’s noise and traffic. The best Buenos Aires air can be felt here with tango music and dance in every corner.

Due to security problems, it is only advisable to visit here during day time and only to walk on the main street. 

Unfortunately, like everywhere in the world, there are all kinds of ways to get money from the tourists.

As we wanted to have a light lunch, we snacked on a few empanadas here (incredibly delicious) but then when we learnt that the restaurant didn’t accept credit cards and we didn’t have any cash, I had to wait at the restaurant and F. had to withdraw money from the ATM of Banco Nacion. 

As he took a long time to come back, I had to share the table with a group from Israel and I even gave them advice on what to choose from the menu.

Even though the area to go around safely in La Boca is quite limited, it is easy to spend hours here.

The Argentines are very fond of dulce de leche (milk jam) and add it in everything. If it were possible, they would even add it on steak as sauce. However, we preferred to taste dulche de leche ice cream across the Recoletta Cemetary. It was like caramel ice cream.

However, the real issue is that at the ice cream parlour, we realised that the 100 pesos that F. withdrew from the ATM earlier was fake. We were told that there was absolutely nothing we could do about it! It seems like fake money is a major problem is South America. Then we researched and learnt that this is a major problem that the tourists face especially with 50 and 100 peso notes even if the money is withdrawn from the ATMs of banks such as Citibank and HSBC. Banks don’t accept responsibility and claim that the machines destroy the fake money but it is not true! Before going to Argentina or Peru, you must somehow exchange the money in your country or don’t even trust the ATMs, exchange your money face to face inside the bank. There is no other way. This is a big problem in South America and most tourists suffer from it. Otherwise, you could insist on paying in dollars as even the taxis usually accept American dollars.

Eva Peron’s tomb, in fact, her mausoleum is in the Recoletta Cemetery under the name of her family, Duarte. 

She is not buried in her husband’s mausoleum but with her family.

What’s interesting is that this cemetery is like a city in itself. 

It has streets and each mausoleum is like a building or a temple.

In each mausoleum, at least two families, especially the many homeless of Buenos Aires could live easily. 

It was shocking. 

The cemetery of the wealthy who care about status even after death…

 …

We spent our last night in Buenos Aires and South America by dining in San Telmo at the El Viejo Almacen restaurant and watching a tango show at the cabaret with the same name and which is considered a tango temple. This was a nice and appropriate ending to our South America trip.

What I noticed the most at dinner was the sauce they served with bread. It was exactly like the Turkish hot “ezme” but with olive and oregano added to it. It was finger licking delicious.

I would have loved to have danced samba in Brazil and tango in Argentina during our South America trip but alas, there was no such opportunity. 

Nevertheless, tonight’s tango show gave me goose bumps at times with the acrobatic movements.

I loved South America and I will miss places like Rio, Patagonia and La Boca. Even though we have been away from home, London for a long time, we don’t feel tired or miss our home. Besides Aguas Calientes in Peru, we felt at home everywhere and comfortable.

I cannot stop myself from thinking again that I am so lucky to have seen these places and that my wishes have come true. That’s why I even feel a little guilty. I always think that there must be a reason. Perhaps, my sole responsibility is to live the life that the Creator gave me.

All photos & videos, Copyright Travelogueress

Arjantin Son Bölüm – Son Tango

Tarih: 29 Aralık 2010

Gün: Çarşamba

Yer: Buenos Aires

Çalakalem:

-          Yarın Sao Paolo üzerinden Londra’ya döneceğiz. Sao Paolo’da 3 saat bekleyecekmişiz. Umarım uçaktan çıkmamıza izin verilir bu süre içinde. Çok uzun bir yolculuk olacak!

Buenos Aires’in diğer koloniyal İspanyol şehirlerini benzememesinin nedeni, 19. y.y.’ın sonlarından 1930’lara kadar Arjantin dünyanın en zengin beşinci ülkesi iken, şehrin tamamen ünlü mimarların ellerinden geçip, Paris, Madrid ve Roma gibi büyük ve ünlü şehirlere benzemesinin istenmiş olması.

Arjantin bir İspanyol kolonisi olsa da zamanında en çok göçmen İtalya’dan, sonra İspanya’dan gelmiş. Üçüncü sırada Almanlar bulunuyor. İspanyol kolonileri içinde en çok İrlandalı nüfusa sahip ülke de Arjantin. Tam adı Ernesto “Che” Guevara de Lynch olan en meşhur Arjantin ikonlarında biri olan Che de İrlanda asıllıymış.

Arjantinliler çoğunlukla Latin kan ve DNA’ya sahip olsalar da, özellikle Buenos Aires’in altyapısını, limanlarını ve demiryollarını İngiliz firmaları ve göçmenleri inşa etmiş. Palermo gibi meşhur ve zengin mahalleleri Charles Te isimli bir Fransız mimar tarafından düzenlenmiş. 

Banliyöler de katılınca şehrin nüfusu 12 milyon (tüm Arjantin 40 milyon). Güney Amerika’da Sao Paolo’dan sonra en kalabalık ve trafiği en berbat şehri.

Aslında Patagonya’da daha fazla vakit geçirmiş olduğumuza ve Arjantin’in doğasını tatmış olduğumuza şimdi daha çok seviniyoruz, çünkü Buenos Aires’te gerçekten 2 günden fazla vakit geçirmeye gerek yok. Bir nevi Paris’in Amerikan versiyonu.

Elbette Juan ve Eva Peron’un balkonundan halka seslendiği pembe başkanlık sarayı (şu anda cumhurbaşkanının ofisi), kolera ve sarı ateş hastalıklarından muzdarip olmuş ve varlıklı ailelerin bu nedenle terk edip yerine Recoletta Mahallesi’ne yerleştiği San Telmo ve en önemlisi La Boca kesinlikle kendilerine has özelliklere sahip, Arjantin kültürünü barındıran bölgeler.

Buenos Aires’in nehri Rio Plata, dünyanın en geniş ikinci nehriymiş (eni 250 km’yi buluyor).

Maradona’yı bir nevi tanrı olarak gördükleri kesin. 

Maradona her yerde ve bir nevi turist kapanı. 

Maradona’nın oynamış olduğu Boca Stadyum’u da Buenos Aires’in önemli anıtlarından biri olarak gösteriliyor.

La Boca Mahallesi, eski limanda kurulmuş bir gecekondu mahallesi. İlk kurulduğu zamanlardan beri gecekondu özelliğini kaybetmemiş. 

Hiçbir varlığı olmayan İtalyan göçmenler bu noktaya yerleşmişler ve ellerine ne gelirse (teneke vs) kendilerine bir ev inşa etmişler, sonra da bu tenekeleri boyamışlar.

Yani rengarenk La Boca aslında şu anda bir göçmen Disneyland’ı değil. 

Gerçekten de binalar tenekelerden ve gerçekten de rengarenk. 

Şehrin gürültü ve trafiğinden uzakta, her köşesinde tango müziği ve dansı eşliğinde en iyi Buenos Aires havası burada solunur.

Güvenlik sorunları nedeniyle sadece gün içinde ve ana caddesinde yürülmesi tavsiye ediliyor. 

Maalesef dünyanın her yeri gibi turistlerden bir şekilde para koparmak için her türlü yol var.

Öğle yemeğini hafif geçirmek istediğimizden burada birkaç empanada (inanılmaz lezzetliydi) atıştırdık ama sonra buradaki restoranın kredi kartı kabul etmediğini öğrenince, üzerimizde de nakit olmadığından, ben restoranda beklemek zorunda kaldım, F. de Banco Nacion’un ATM’sinden para çekmek. 

Dönmesi uzun sürdüğünden, masayı İsrailli bir grupla paylaşmak zorunda kaldım ve onlara menüden neler seçmeleri gerektiği konusunda tavsiyelerde bile bulundum.

La Boca’da güvenlice dolaşılabilecek alan oldukça sınırlı olsa da burada kolayca saatler geçirilebilir.

Arjantinliler Dulce de Leche’ye (süt reçeli) oldukça düşkünler ve her şeye katıyorlar. Mümkün olsa bifteğin üstüne bile sos olarak koyacaklar. Ama biz dulce de leche’nin dondurmasını Recoletta Mezarlığı karşısında tatmayı tercih ettik. Karamel dondurması gibiydi.

Ama asıl konu, dondurmacıda F.’in ATM’den çektiği 100 pesonun sahte olduğu ortaya çıktı ve bu konuyla ilgili hiçbir şey yapamayacağımız da! Anlaşılan Güney Amerika’da sahte para büyük bir sorun. Sonra araştırdık ve öğrendik ki özellikle 100 ve 50 peso kağıt paralarda turistlerin çok başına gelen bir sorunmuş. Üstelik para Citibank ve HSBC gibi bankaların makinelerinden çekilmiş olsa bile. Bankalar mesuliyet kabul etmiyor ve makinelerin sahte paraları yok ettiğini iddia ediyor ama doğru değil. Arjantin ve Peru’ya gidilmeden önce bir şekilde buraların parası alınmalı ya da ATM’lere bile güvenmeden sadece bankalarda yüz yüze para değiştirilmeli. Başka çaresi yok. Güney Amerika’da büyük bir sorun ve turistlerin çoğunun başına geliyor. Ya da dolarla ödemekte ısrar edilebilir çünkü taksiler bile genelde Amerikan doları kabul ediyor.

Recoletta Mezarı’nda Eva Peron’un mezarı, daha doğrusu ailesinin Duarte ismi altında mozolesi bulunuyor. Kendisi de kocasının mozolesinde değil, ailesiyle gömülmüş.

Asıl ilginç olan bu mezarlığın kendi içinde bir şehir gibi olmasıydı. 

Sokakları var ve her mozole bir bina, bir tapınak sanki. 

Her birinin içinde iki aile, özellikle Buenos Aires’te bolca bulunan evsizler rahatça yaşayabilir. 

Çok şaşırtıcıydı. 

Ölümden sonra bile statüye önem veren zenginlerin mezarlığı…

…

Buenos Aires’teki ve Güney Amerika’daki son gecemizi San Telmo’da El Viejo Almacen isimli restoranda Arjantin yemeği yiyerek ve aynı isimli tango tapınağı olarak kabul edilen kabarede tango gösterisi izleyerek geçirdik. 

Tüm Güney Amerika gezimize hoş bir nokta koymuş olduk.

Yemekte en çok dikkatimi çeken unsur, ekmekle ikram ettikleri sostu. Aynı bildiğimiz acılı ezmeye zeytin ve kekik eklenmişti. Parmak yalatacak kadar lezzetliydi.

Güney Amerika gezimiz sırasında Brezilya’da samba, Arjantin’de tango yapabilmeyi çok isterdim ama ne yazık ki böyle bir olanak olmadı. 

Yine de bu geceki tango gösterisi akrobatik hareketleriyle tüylerimi diken diken edici kadar heyecan vericiydi yer yer.

Güney Amerika’yı çok sevdim ve Rio, Patagonya ve La Boca gibi yerleri özleyeceğim. Uzun zamandır Londra’dan, yani evden uzakta olmamıza rağmen, kendimizi ne yorgun hissediyoruz ne de evimizi özlemiş. Peru’da Aguas Calientes dışında her yeri hemen evimiz benimseyebildik ve hemen rahat edebildik.

Tekrar sürekli olduğu gibi buraları da görebilmiş olmaktan ve dileklerimin gerçekleşmiş olmasından dolayı ne kadar şanslı olduğumu düşünmekten ve bu nedenle bir nevi suçlu hissetmekten kendimi alı koyamıyorum. Hep bir nedeni olmalı diye düşünüyorum. Belki de tek görevim, Yaratan’ın bana verdiği hayatı yaşamak. 

All photos & videos, Copyright Travelogueress